Etiket: üsküdar escort

Gecenin serin rüzgârı, Salacak sahilinde boş bankların arasından usulca geçerken, Elif ayakta duruyordu. Yirmi üç yaşındaydı ama omuzlarındaki yük, yaşını çoktan unutturmuştu. Üsküdar escort ışıkları suda parıldarken, Elif’in gözlerinde başka bir parıltı vardı: yorgunlukla karışık bir umut.

Aslen Zonguldaklıydı. On yedisinde baba dayağından kaçmış, üniversite hayalleriyle geldiği İstanbul’da önce bir dönercide kasiyerlik yapmıştı. Sonra işler sarpa sardı. Kaldığı evden atıldı, cepte para kalmadı. Vip dışarıda geçirdiği ilk gece, bir parkta sabahlamıştı. İşte o sabah tanıştı Derya’yla. Yirmi sekiz yaşında, makyajı akmış, sesi sigara dumanıyla karışmış ama kalbi hâlâ yumuşacık bir kadındı.

“İstersen bizim eve gel,” demişti Derya. “Kira derdi yok. Paylaşırız.”
Elif neye evet dediğini bilmiyordu. Ama o gün, hayatının yönü bir daha kolay kolay değişmeyecek bir yola girmişti.

İlk başta sadece temizlik, çay-kahve işleriyle başladı. Ama İstanbul kolay şehir değildi. Derya’nın arkadaşı Yasemin bir gün onu sıkıştırdı: “Sadece seyirci kalamazsın. Ya kazanırsın ya kaybolursun.”
Bir sabah, içi bulanarak giydiği siyah elbiseyle ilk müşterisini karşıladı. Gözleri dolmuştu. Ama hayır diyememişti. Kirasız bir evde yaşamak bile bir bedel istiyordu.

Sert Severim

Yıllar böyle geçti. Elif, Üsküdar escort sokaklarında bir gölge gibi dolanıyordu. Bazı günler Kuzguncuk’ta tek başına kahve içiyor, bazı geceler sahil kenarında eski şiir defterine satır karalıyordu. Çünkü Elif’in hâlâ yazmaya gücü vardı. Okuyamamıştı, ama kelimeler onun sığınağıydı.

Bir gün, bir müşteri farklıydı. Avukat olduğunu söyledi. Adı Tolga’ydı. Sadece konuşmak istediğini söyledi. Elif gülümsedi ama temkinliydi. Akşam, onunla Salacak sahilinde çay içtiler. Elif konuştu, Tolga dinledi. Gözleri dolduğunda, ilk kez biri mendil uzattı.
“O defteri bana okur musun bir gün?” dedi adam.
Elif sessiz kaldı. Ama içten içe o gün bir şey kırıldı. Ya da belki, bir şey yeşerdi.

O günden sonra Elif’in düşünceleri değişmeye başladı. Her gece eve döndüğünde defterine umutla yazdı. Tolga onu yargılamıyor, anlamaya çalışıyordu. “Sana bir teklifim var,” dedi bir akşam. “Bir yardım derneğiyle çalışıyorum. Kadınlara yeni bir başlangıç sağlıyoruz. Eğitim, barınma, hukuki destek. Düşünmek istersen buradayım.”

Ben Berivan. 19 yaşındayım. İstanbul’un kenarlarında, Çekmeköy’de küçük, eski bir evde yaşıyorum. Dışarıdan bakanlar için belki sıradan bir genç kızım, ama içimde her gün biraz daha ağırlaşan bir yaşamın yükünü taşıyorum.

Mardin’den geldim. Ailem hâlâ orada yaşıyor. Çekmeköy escort babam işsiz, annem ise okuma yazma bilmez ama hayata dair benden çok şey bilir. Liseyi birincilikle bitirdim, İstanbul’da bir devlet üniversitesine yerleştim. Herkes umutluydu, ben de öyleydim. Ama İstanbul sandığım gibi çıkmadı.

Çekmeköy’de bir bodrum katında yaşıyorum. Rutubet, soğuk, daracık bir mutfak… Ama burası benim sığınağım. Sessiz ağlamalarımın, aç uyuduğum gecelerin, yalnızca kendime fısıldadığım hayallerin tanığı.

İlk başlarda iş aradım, temizlik yaptım, çocuk baktım. Ama geçinmek ne mümkün? Ne okul masraflarına, ne kiraya, ne de evdekilere destek olmaya yetiyordu kazandıklarım. Her geçen gün biraz daha tükendim. Ve sonra, mecburiyetin kapısını araladım.

Sosyal medya üzerinden biriyle tanıştım. Başta sadece sohbet ettik. Sonra teklif geldi. Önce korktum, utandım. Ama ihtiyaç… ihtiyaç utanmaz. Dolgun escort bir kerelik dedim. Yetmedi. Sonra bir daha, bir daha…

Dolgun Dudaklı

Eskortluk. Kolay bir kelime değil, kolay bir yol hiç değil. Her gece bir parçam eksiliyor sanki. Ama sabah olunca yine Berivan oluyorum. Kitaplarımı çantama koyup üniversitenin yolunu tutuyorum. Kimse bilmiyor. Bilmesinler de zaten. Bu şehirde herkes kendi derdiyle meşgul.

Çekmeköy’ün sokaklarında yürürken bazen kendi gölgemi izliyorum. Çekmeköy escort o gölge, gerçek Berivan mı, yoksa sadece hayatta kalmaya çalışan biri mi bilmiyorum artık. Ama emin olduğum tek şey var: Bu hayatı ben seçmedim. Ama bu hayatla baş etmeyi öğrenmek zorunda kaldım.

Bir gün mezun olacağım. Belki bu yaşadıklarımı kimse bilmeyecek. Ama ben hep hatırlayacağım. Bu yalnızlığı, bu mücadeleyi, bu sessiz çırpınışları… Çünkü ben yalnızca yaşamaya çalıştım. Onurlu bir hayat için savaş verdim.

Ben Berivan. 19 yaşındayım. Çekmeköy’de, kalabalığın içinde görünmeyen binlerce gençten biriyim. Yargılanmak istemiyorum. Sadece anlaşılmak ve yaşamak istiyorum. Kendi emeğimle, kendi yolumla.

Ben İlayda. 22 yaşındayım. İstanbul’un kalabalığından biraz uzak ama yükünü hâlâ taşıyan ilçesi Çekmeköy’de yaşıyorum. Burada, küçük bir apartmanın giriş katındaki dairede, hem geçmişimle hem de hayallerimle baş başa kaldığım bir hayat sürüyorum.

Ailem Balıkesir’de. Babam erken yaşta vefat etti, annem yıllardır hasta. Kapalı escort ben tek çocuğum, sorumluluğum büyük. Üniversiteyi kazandığımda içimde umut vardı ama bu şehrin gerçeğiyle tanışmam uzun sürmedi. İstanbul güzel ama pahalı, heyecan verici ama yorucu bir şehir. Özellikle yalnızsan.

Çekmeköy’de tuttuğum ev, bana biraz huzur ama çokça endişe veriyor. Kirasını ödeyebilmek için sabah okula, akşam işe koşturuyorum. Çekmeköy escort önce kafelerde bulaşık yıkadım, sonra markette gece vardiyasına girdim. Ama kazandığım para yetmiyordu. Ne faturaya, ne kiraya, ne de annemin ilaçlarına.

Bir gün bir teklifle karşılaştım. Sosyal medya üzerinden geldi. Başta yok saydım. Sonra o teklifin arkasındaki “çare”yi düşünmeye başladım. Derken kabul ettim. İlk seferinde yalnızca yemekti. Sonra devamı geldi. Geceleri kısa süreli randevular, gündüzleri dersler, kitaplar… Bir noktadan sonra bu hayatın içine çekildim.

Eskortluk. Dışarıdan bir kelime. İçeriden ise derin bir yalnızlık, büyük bir yük. Çekmeköy escort insanlar ahlâk diye bağırıyor, ama kimse kirasını ödeyemeyen bir genç kadının çaresizliğini görmek istemiyor. Herkes konuşuyor, ama kimse dinlemiyor.

Sabahları okul yolunda otobüste otururken, başımı cama yaslıyorum. Dışarıdaki hayat akıyor, ben içimde bir fırtınayı bastırmaya çalışıyorum. İçimde çığlık atan bir “İlayda” var ama kimseye sesimi duyuramıyorum. Bazen kendimi kaybolmuş gibi hissediyorum, bazen de bu karanlıkta bile ayakta kalabildiğim için gurur duyuyorum.

Bu hayat bana sabretmeyi öğretti. Güçlü olmayı, sessizce mücadele etmeyi. Bir gün mezun olacağım. Belki Çekmeköy’den, belki bu geçmişten uzaklaşacağım. Ama o güne kadar her yeni sabahla yeniden başlayacağım.

Ben İlayda. 22 yaşındayım. Çekmeköy’de yalnız, sessiz ama umutlu yaşıyorum. Yargılanmak değil, anlaşılmak istiyorum. Çünkü her insanın bir hikâyesi var. Ve bu da benimki.

Ben Merve. 20 yaşındayım. İstanbul’un Çekmeköy ilçesinde, bir bodrum katında yaşıyorum. Hayat bana hiçbir zaman kolay davranmadı ama ben de hiçbir zaman vazgeçmedim. Çünkü bir yerlerde, bana daha iyi bir yaşamın mümkün olduğuna hâlâ inanan bir parçam var.

Anadolu’dan geldim. Ailem köyde yaşıyor. Babam hastalandıktan sonra evin geçimi anneme kaldı. “Kızım, üniversiteyi kazanırsan seni göndeririz ama fazla destek bekleme,” dediler. Ben de çantamı sırtlayıp İstanbul’a geldim. Şimdi bir devlet üniversitesinde ikinci sınıftayım.

Çekmeköy’de kiraladığım ev küçük, nemli ve karanlık. Ama benim sığınağım. Genç çıtır sessizliğim, ağladığım geceler, umutsuzlukla dolu anlarım bu duvarların içinde saklı. Ay sonunu getirmek her zaman zor. Kira, yol, yemek… Her biri başka bir yük.

İlk başta iş aradım. Temizlik yaptım, kafede çalıştım, sabahlara kadar paket hazırladım. Çekmeköy escort ama olmuyordu. Gücüm, zamanım, umudum tükeniyordu. Ve bir gün… mecbur kaldım. Bir yabancının teklifini kabul ettim. Önce sadece konuşmak içindi. Sonra yavaş yavaş başka şeyler geldi.

Mini Etekli Kız

Eskortluk… İnsanların yalnızca yargılayarak telaffuz ettiği bir kelime. Oysa benim için yalnızca bir kelime değil; her ay kiramı, okul harcımı, karnımı doyurabildiğim tek yol. Kimseye zararım yok. Ama bu hayat, bana her gün kendimi sorgulatıyor.

Geceleri başka biriyim. Maskeler takıyorum. Sabah olunca yıkanıyor her şey. Çekmeköy escort aynaya bakıyorum: karşımda 20 yaşında, uykusuz, gözleri kırmızı bir kız… Merve. Bu hayatı istemedim. Bu hayat beni seçmedi. Ben bu hayatta kalmak için onu seçmek zorunda kaldım.

Çekmeköy sokaklarında yürürken, insanların yüzlerine bakıyorum. Kimsenin gerçeği bilmiyor oluşu bazen beni rahatlatıyor, bazen boğuyor. Beni tanımadan yargılayacak çok insan var. Ama anlamaya çalışacak çok az kişi…

Her gece içimden “Bir gün bitecek” diyorum. Okulu bitirip kendi ayaklarım üzerinde duracağım. Belki öğretmen olacağım. Belki başka bir şehirde, geçmişimi geride bırakacağım. Ama bu yaşadıklarımı, bana kattığı gücü ve sessiz çığlıklarımı unutmayacağım.

Ben Merve. 20 yaşındayım. Çekmeköy’de hayatta kalmaya çalışan, yalnız ama dirençli bir kadınım. Yargılanmak istemiyorum. Sadece yaşamak istiyorum. Onurlu, kendi emeğimle, kendi yolumla… Bir gün gerçekten özgürce.

Ben Zeynep. 21 yaşındayım. İstanbul’un Çekmeköy ilçesinde, tek başıma tuttuğum küçük bir evde yaşıyorum. Dışarıdan bakanlar için sıradan bir üniversite öğrencisiyim. Ama geceleri kim olduğumu, sabahları nasıl bir yükle uyandığımı kimse bilmiyor.

Marmara Üniversitesi’nde sosyoloji okuyorum. Bu şehirde okuyup geçinmek başlı başına bir mücadele. Hele ki ailenden maddi destek alamıyorsan. Ailem Amasya’da, küçük bir kasabada yaşıyor. Babam işsiz, annem evde hasta. “Kızım biz sana dua ederiz, ama para gönderemeyiz,” dediklerinde, onların da gücünün sınırını anlamıştım.

İlk başta Çekmeköy escort üç kızla ev paylaştım. Sonra herkes kendi yoluna gitti. Ben burada kaldım, çünkü başka gidecek yerim yoktu. Kira, fatura, okul harçları, kitaplar, yol parası… Bunların hepsi her ay sırtıma yığıldı. Önce kafelerde çalıştım, sonra gece vardiyasında markette. Ama ne kadar uğraşırsam uğraşayım, yetmedi.

Sonunda, çaresizliğin ne demek olduğunu öğrendim.

Bir gece, sosyal medya üzerinden biriyle tanıştım. Sohbet, yemek, kahve derken bana para teklif etti. Başta öfkelendim, sonra düşündüm: O parayla bir aylık kiramı ödeyebilirdim. Kabul ettim. Sonra bir başkası, bir başkası daha…

Milf Seven

Şimdi, geceleri başka biri oluyorum. Takma bir ad, sahte gülümsemeler, maskelenmiş bir benlik. Ama sabah olunca, göz altlarımı kapatıp çantamı alıyorum ve yeniden üniversiteye gidiyorum. Sınıfta kimse bilmiyor. Kimse sormuyor. Zaten kimse bilmesin istiyorum.

Çekmeköy’ün sokaklarında yürürken bazen kendimi dışarıdan izliyorum. Çekmeköy escort üzerimde mont, kulağımda müzik… Ama içimde derin bir sessizlik var. Bir yanda okul hayalleri, bir yanda bu ağır yük. İnsanlar kolay yargılıyor. “Tercih meselesi,” diyorlar. Ama bu bir tercih değil. Bu bir zorunluluk.

Ben kötü bir insan değilim. Ahlaksız da değilim. Sadece hayatta kalmaya çalışan bir gencim. Dolgun göğüslü Sadece okuyup bir gün kendi hayatımı kurmak isteyen bir kadınım. Bunu yaparken sisteme, düzene, insanlara en az zarar vererek ilerlemeye çalışıyorum. Ama bazen, kendime verdiğim zararı unutuyorum.

Yalnızım. Çok yalnızım. Ama güçlü olmak zorundayım. Çünkü pes edersem, her şey yıkılır. Kendimi sıfırdan inşa ettiğim bu hayatta, bana destek olacak kimse yok. O yüzden her sabah yeniden ayağa kalkıyorum. Her sabah Zeynep oluyorum.

Bir gün mezun olacağım. Belki buradan taşınacağım. Belki kimse geçmişimi bilmeyecek. Ama ben, kendimi unutmayacağım. Bu savaşı verdiğimi, dimdik durduğumu, geceleri ağlasam bile sabahları gülümseyebildiğimi unutmayacağım.

Ben Zeynep. 21 yaşındayım. Çekmeköy’de, hayatta kalmak için her gün yeniden savaşan, sessizce çırpınan bir kadınım. Yargılanmak değil, anlaşılmak istiyorum.