Blog

Pendik cimcif escort rüzgârlı akşamlarından biriydi. Sokak lambalarının sarı ışıkları, yağmurla ıslanmış kaldırımlara vuruyor, denizden gelen tuzlu koku şehrin içine siniyordu. O sokaklarda, topuklu ayakkabılarının çıkardığı ritmik sesle yürüyen genç bir kadın vardı: Elif. Henüz 23 yaşındaydı ama gözlerindeki yorgunluk, ömrünün yarısını çoktan tüketmiş gibi gösteriyordu onu.

Elif, hayatının hiçbir döneminde kolay yollardan geçmemişti. Çocukluğu, yoksulluğun ve babasının öfkesinin gölgesinde geçti. Annesi küçük yaşta evi terk edince, Elif, babasıyla baş başa kaldı. On yedi yaşına oral geldiğinde, artık evdeki şiddete dayanamaz hale gelmişti. Kaçıp İstanbul’a, hayallerini kurduğu büyük şehre geldiğinde, hayatın ona güzel kapılar açacağını sandı. Ama Pendik’te bulduğu tek şey, yalnızlık ve çaresizlikti.

İlk günler sahilde sabahladı, kimi zaman aç, kimi zaman titreyerek. Sonra, tesadüfen tanıştığı bir kadın ona götten para kazanmanın “başka bir yolunu” gösterdi. Elif önce reddetti, ama cebinde tek kuruş kalmayınca, sıcak bir çorba için bile bu yola girdi. “Sadece geçici” diye düşündü, fakat günler haftalara, haftalar aylara dönüştü.

Artık geceleri sokaklarda, otel köşelerinde geçen uzun saatler onun hayatının gerçeği olmuştu. İnsanların bakışları, fısıldaşmaları, kimi zaman seks hakaretleri ona batıyordu ama o, duvar gibi sessiz kalmayı öğrenmişti. Gözlerini yere indirir, adımlarını hızlandırır, gecenin bitmesini beklerdi.

Bir gece, iş çıkışı eve dönerken, Pendik escort Kadın Dayanışma Derneği’nin önünden geçti. Kapıda, yüzü gülen orta yaşlı bir kadın ona “Gel, sıcak çayımız var” dedi. Önce tereddüt etti, sonra adımlarını içeri attı. Sıcak çayın buharı yüzüne vurduğunda, içinde yıllardır unuttuğu bir duygu kıpırdadı: Güven.

O gece uzun uzun konuştular. Elif ağladı, sustu, tekrar ağladı. Günlerce derneğe gitmeye devam etti. Psikolojik destek aldı, meslek kursuna yazıldı. Aylar sonra, eline ilk maaşını aldığında gözleri doldu. Artık geceleri sokaklarda değil, kendi kiraladığı küçük evinde uyuyordu.

Pendik liseli escort arka sokaklarından birinde, denize paralel uzanan dar bir caddede yürüyordu Dilan. Yağmur çiseliyor, rüzgâr usulca saçlarını savuruyordu. Üzerindeki ince mont, soğuğu kesmeye yetmiyor ama alışmıştı artık; hem bedenine hem ruhuna işleyen üşümelere…

22 yaşındaki Dilan, hayatın yükünü çok erken omuzlamıştı. Mardin’den İstanbul’a geldiğinde henüz 18’di. Ailesinden kaçmamıştı; aksine onlar göndermişti onu “çalışıp para göndersin” diye. Ama büyük şehir küçük umutları kolayca yutuyordu. Dilan, ilk zamanlar ev temizliğine gitmişti, sonra bir kafede çalışmıştı. Ancak kazandığı parayla hem yaşamak hem ailesine destek olmak imkânsızdı. Bir süre sonra evsiz kaldı. Arkadaş dediği insanlar, zamanla onu sömürmeye, kandırmaya başladı.

Pendik bir parkta sabahladığı bir gecenin sabahında, karşısına çıkan başka bir genç kadın ona “başka bir yol” sundu. “Geceleri çalışırsan seks daha kolay para kazanırsın,” dedi. Dilan, korkarak da olsa kabul etti. Aç kalmaktansa, bir yatakta ağlamayı seçti o gün. O seçim, ardından gelen yüzlerce karanlık geceyi getirdi.

Ama Dilan, içine kapanık biri değildi. Geceleri ne kadar sessizse, içten içe o kadar bağırıyordu: “Ben böyle yaşamak istemiyorum!”
Bir gün Pendik’te, belediyeye bağlı bir Kadın Danışma Merkezi’nden haberdar oldu. Önce inanmadı. “Kim bana gerçekten yardım eder ki?” dedi. Ama yine de cesaretini topladı ve gitti. İçeri adım attığında, ilk kez biri ona “hoş geldin” dedi. Gözleri doldu.

Orada psikolojik destek aldı. Sığınma hakkı sunuldu. Ardından meslek eğitimi… Dilan kuaförlük kursuna yazıldı. Ellerinin titremesi zamanla geçti. Bir müşteriye ilk kez saç kestiğinde, onunla birlikte geçmişini de biraz daha kesip attı.

Bugün Pendik escort küçük bir kuaför salonunda çalışıyor. Her sabah aynaları silerken, kendi hayatının da yavaş yavaş temizlendiğini hissediyor. Geçmişi hâlâ onunla ama artık onu tanımlamıyor.

Dilan artık yürürken başını eğmiyor. Çünkü biliyor ki; kırık aynalar bile ışığı yansıtır, yeter ki vazgeçmesin insan kendinden.

Pendik escort soğuk bir kış sabahında, dar bir sokakta yürüyordu Zeynep. Üzerinde kalın bir mont, başında örme bir bere, gözlerinde ise götten yorgunlukla karışık bir kararlılık vardı. 25 yaşındaydı ama yaşadıkları, ruhuna kırışıklıklar bırakmıştı. İstanbul’a birkaç yıl önce gelmişti; bir umut, bir kaçış, bir başlangıç umuduyla.

Memleketi Tokat’ta ailesiyle yaşarken daha 17 yaşındayken evden kaçmak zorunda kalmıştı. Babasının baskıcı ve şiddet dolu yapısı, evdeki sevgi eksikliği onu İstanbul gibi büyük bir şehre sürüklemişti. Ama İstanbul’un kalabalığı içinde kaybolmak, düşündüğü kadar cimcif romantik bir kaçış değildi. Kimsesizdi, parasızdı. Birkaç gün sokakta yaşadıktan sonra, tanımadığı bir kadın ona “yardımcı olabileceğini” söyledi. O kadın sayesinde barınacak bir yeri oldu, ama bunun karşılığında vermesi gereken çok şey vardı.

Zeynep, Pendik sert seven escort arka sokaklarında çalışmaya başladı. Geceleri dışarı çıkıyor, sabaha karşı eve dönüyordu. İnsanların küçümseyen bakışlarına, polis kontrollerine, kendi içindeki utanca eskort rağmen bu hayatı sürdürmek zorundaydı. Her yeni gün, bir öncekinin tekrarıydı ama daha da yorucusuydu. Ruhunu yitirdiğini hissediyordu. Kendine yabancılaşmıştı.

Bir sabah Pendik Sahili’nde otururken bir afiş gözüne çarptı: “Kadın Dayanışma Merkezi – Danışmanlık ve Meslek Edindirme Hizmetleri.” Cesaretini toplaması günler aldı ama sonunda kapısını çaldı merkezin. Orada kimse ona ne olduğunu sormadı. Kimse onu yargılamadı. Sadece dinlediler.

Psikolojik destek aldı, ilk kez kendini bir birey gibi hissetti. Ardından meslek edindirme kurslarına yazıldı. Manikür-pedikür eğitimi aldı. Elleriyle bir şey üretmek ona yeniden insan olduğunu hatırlattı. Aylar içinde bir güzellik salonunda işe girdi. İlk maaşını aldığında ağladı. Çünkü bu para, hayatındaki ilk “temiz” kazancıydı.

Şimdi Zeynep hâlâ Pendik escort yaşıyor. Ama artık geceleri değil, gündüzleri sokakta. Gözleri yere değil, ileriye bakıyor. Hayat kolay değil, ama artık yalnız değil. En önemlisi ise; artık kendini utanmadan, korkmadan, olduğun gibi kabul edebiliyor.

Çekmeköy escort arka sokaklarında sabaha karşı sessizlik hâkimdi. Gece boyunca süren rüzgâr, caddelerdeki çöpleri savurmuştu. Elif, ayağındaki milf yıpranmış botlarla, yorgun adımlarla evine dönüyordu. Saat sabahın beşiydi. Bedeninde yorgunluk, yüzünde hayatın izleri vardı. Henüz 24 yaşındaydı ama yaşadığı şeyler, onu olduğundan çok daha büyük göstermişti.

Elif, Tokat’tan İstanbul’a umutla gelen gençlerden biriydi. Evin en büyük çocuğuydu. Annesi hasta, babası ise işsizdi. Küçük yaşta çalışmaya başlamış, okulunu yarım bırakmıştı. “İstanbul’da iş bulur, para kazanır, ailemi kurtarırım,” demişti. Ama İstanbul, sandığı gibi değildi. İlk zamanlar kondom temizlik işlerinde çalıştı. Sonra bir lokantada bulaşıkçı oldu. Ancak kazancı yetmiyor, her ay borç içinde boğuluyordu.

Bir gün çalıştığı yerden çıkarıldığında çaresiz kaldı. Kira günü gelmişti. Cebinde sadece 20 lira vardı. Soğuk bir akşam, parkta otururken yanına oturan bir kadın ona gece çalışmayı teklif etti. Elif’in ilk tepkisi öfkeydi, ardından sessizlik geldi. Açlık, yalnızlık ve çaresizlik içinde kaybolurken, hayat onu istemediği bir yola itti.

Hayat kadını olarak geçirdiği ilk geceyi hiç unutmamıştı. Sonra bir gece daha, sonra bir sert seven gece daha… Bu böyle sürüp gitti. Zamanla, gözleri boş bakar oldu. Her sabah aynaya baktığında, içindeki genç kızı biraz daha yitiriyordu. Hayat artık sadece hayatta kalmaktan ibaretti.

Ama bir sabah, Çekmeköy Belediyesi’nin panosunda bir ilan gördü:
“Kadınlara ücretsiz barınma, danışmanlık ve meslek eğitimi.”

Bir umutla gitti merkeze. Oradaki insanlar ona acımadı, onu dinledi. Ona ilk kez biri “yeni bir hayat kurabilirsin” dedi. Aşçılık kursuna başladı. Başlarda zorlandı ama zamanla mutfağa alıştı. İlk kez kendi elleriyle bir şey başarmıştı.

Çekmeköy escort arka sokaklarında gece çökmüştü. Cadde lambaları loş bir ışıkla kaldırım taşlarını aydınlatıyor, insanlar evlerine çekilmişti. 21 yaşındaki Elvan, siyah montunun kapüşonunu başına geçirmiş, yavaşça yürüyordu. Ayakları ağrıyor, gözleri sızlıyordu. Arkasında uzun bir gece, önünde sessiz bir yalnızlık vardı.

Elvan, Mardin’den İstanbul’a iki yıl önce gelmişti. Evde şiddet vardı; babasının sert elleri, annesinin vip sustuğu her şeyin bedeliydi. “Kendi hayatımı kuracağım” diyerek kaçmıştı. İstanbul ona ilk başta kucak açar gibi olmuştu ama çok geçmeden anladı: Bu şehir, yalnız olanları daha da yalnız bırakıyordu.

Çekmeköy cimcif seven escort bir arkadaşının yanında kalmış, sonra düşük ücretli bir temizlik işinde çalışmaya başlamıştı. Kira, fatura, yemek derken kazandığı yetmiyordu. Bir gün, çok yorgun ve aç olduğu bir akşam sokakta tanıştığı bir kadın ona “İstersen yardımcı olurum. Geceleri çalışırsan, kolay para kazanırsın” dedi.

O gece Elvan uzun uzun düşündü. Gurur mu, hayatta kalmak mı? Karnı aç, cüzdanı boş, gelecek belirsizdi. Ertesi gün kararını verdi. Ve ondan sonra geceler, onun için başka bir anlam kazandı.

Geceleri yabancı seks arabaların camından kendine bakan gözlerle tanıştı. Kimisi suskundu, kimisi öfke doluydu. Ama en acısı, aynadaki yüzünün yavaş yavaş silinmesiydi. Kendine yabancılaşıyor, geçmişini unuturken bir yandan da geleceğinden korkuyordu.

Bir sabah, belediyeye ait bir duvar panosunda sararmış bir ilan gördü:
“Kadın Dayanışma Merkezi – Psikolojik destek, barınma ve ücretsiz meslek eğitimi.”

İlk başta güldü. “Beni kim anlar?” dedi içinden. Ama birkaç gün sonra kapısını çaldı merkezin. İçeri girdiğinddec İlk maaşını oral aldığında annesine bir telefon bile.

Çekmeköy arkadan veren escort arka sokaklarında gün, sisli bir sabahla başlıyordu. Sokak lambaları henüz sönmemişti. Yağmur hafifçe yağıyor, kaldırımlar parlıyordu. Melisa, başında kapüşonuyla hızlı adımlarla yürüyordu. Bu sokaklar ona yabancı değildi. Her gece, başka bir mücadele, başka bir utanç, başka bir sessizlikle dolup taşan bu caddelerde yaşıyordu.

Melisa 21 yaşındaydı. Hayatın yükünü küçük yaşta omuzlamıştı. Babasını hiç tanımamıştı. Annesiyle Samsun’da başlayan fakirlik ve şiddet dolu hayat, bir süre sonra dayanılmaz hale geldi. Henüz 17 yaşındayken, “İstanbul’da iş bulurum, ayaklarımın üstünde dururum,” diyerek evden kaçtı. Ama İstanbul, onun gibi binlerce genci yutan bir şehir gibiydi.

İlk zamanlar ev temizliğine giderek geçimini sağlamaya çalıştı. Ancak ne kira ne yemek ne de yol parası yetiyordu. Tanıştığı birkaç “ablanın” yönlendirmesiyle, istemeden seks de olsa hayat kadını oldu. “Biraz para biriktirince bırakırım,” dedi. Ama o para hiçbir zaman birikmedi. Zamanla hayatın içinde kaybolduğunu fark etti.

Çekmeköy escort, metro çıkışına yakın bir sokakta kaldığı ucuz pansiyonda geceleri geçiyor, sabahları aynaya bakmadan çıkıyordu. Her sabah, kendisine biraz daha yabancı biriyle uyanıyordu. İçinde biriken utanç, öfke ve yalnızlık her geçen gün onu daha da derin bir karanlığa sürüklüyordu.

Bir gün, metro çıkışında broşür dağıtan bir gönüllü kız ona gülümsedi. Göz göze geldiler. “İstanbul Kadın Dayanışma Merkezi” yazılı broşürü eline milf tutuşturduğunda Melisa hiçbir şey demedi, ama broşürü buruşturup atmaya da kıyamadı.

O gece odasında saatlerce o kağıda baktı. Ertesi gün, çekine çekine merkezden içeri girdi. Onu dinlediler. Anlamaya çalıştılar. Psikolojik destek sağladılar, geçici bir sığınma evi buldular. Zamanla kendine geldi. Kurslara yazıldı, kuaförlük eğitimi aldı.

Bugün Melisa hâlâ Çekmeköy götten escort yaşıyor ama artık geceleri değil, sabahları çalışıyor. Hayat kolay değil ama her yeni gün, geçmişin zincirlerini biraz daha kırıyor. Kendine ait küçük bir aynası var artık. Ve her sabah o aynada, geçmişin değil geleceğin izlerini görüyor.

Çekmeköy escort kıyıya uzak, yüksek apartmanların gölgesinde kalmış bir sokağında yürüyordu Hazal. Saçları dağılmış, makyajı akmıştı. Gecenin sonuna, sabahın ilk ışıklarına doğru yaklaşıyordu. Her sabah olduğu gibi, kendini sorgulayarak yürüyordu evine doğru. Ama “ev” dediği yer, rutubet kokan bir bodrum katından ibaretti.

Hazal 20 yaşındaydı. Henüz birkaç yıl önce, hayal dolu bir genç kızdı. Memleketi Samsun’un bir ilçesinde, lise birinci sınıfta okuldan alındığında sadece 16’sındaydı. Babası borçlarını ödeyemeyince, Hazal’ın çocukluğu bir gecede bitti. Önce tekstil atölyesinde çalıştı, sonra bir markette. Ama kazandığı para yetmeyince, çaresizce İstanbul’un yolunu tuttu. Çekmeköy cimcif escort, ucuz olduğu için yerleşmişti.

Bir gün tanıştığı bir kadın ona “başka bir yol” gösterdi. Hazal önce reddetti. Ama zamanla borçlar, açlık ve yalnızlık onu direncinden vazgeçirdi. “Sadece bir kerelik” demişti kendine. Ama bir kerelik, bir ömürlük bir karanlığa açılan kapıydı.

Aylar geçtikçe Hazal’ın içindeki genç kız sessizleşti. Her müşteriyle biraz daha sustu. Geceleri gülümsemeyi öğrenmişti, ama sabahları aynaya bakamaz olmuştu. Komşuları onun ne iş yaptığını biliyor ama kimse ağzını açmıyordu. Bazen aşağılayıcı bakışlar, bazen sessiz yargılar yetiyordu.

Bir gün, parkta küçük bir çocuk ona topunu uzattı. “Abla oynar mısın?” dedi safça. Hazal ne diyeceğini bilemedi. O anda kendi çocukluğu, hayalleri ve kaybettiği yıllar bir yumruk gibi geldi oturdu göğsüne. Gözlerinden yaşlar süzüldü.

O gece farklı bir karar aldı. İnternetten kadın dayanışma merkezlerini aradı. Cesaretini toplayıp sabah oraya gitti. Konuştukça, yıllardır içinde milf tuttuğu her şey döküldü. Onu yargılamadan dinleyen insanlar vardı. İlk defa birileri ona “haklısın” dedi. O an anladı ki yalnız değil.

Kısa süre içinde bir sığınma evine yerleştirildi. Temizlik işi buldu. Gece seks sokaklarında değil, gündüz penceresi olan bir odada yaşamaya başladı. Hâlâ çok gençti. Belki çok şey kaybetmişti, ama hâlâ umudu vardı.

Maltepe escort dar sokaklarında, denizin tuzlu kokusuna karışan sigara dumanı ve yorgun bakışlar arasında yürüyordu Elif. 23 yaşındaydı. Yaşı gençti ama yüreği, bir ömrün ağırlığını taşır gibiydi. Küçük yaşta annesini kaybetmiş, babasıysa bir gün çıkıp gitmişti. Yetimhanede escort geçen yılların ardından hayata tek başına tutunmaya çalışmıştı ama hayat adil davranmamıştı ona.

Bir gün evsiz kalınca, tanımadığı bir kadının uzattığı sigara paketini ve içindeki kartviziti aldı. Kadın, “Yardım istersen ara” demişti. Yardım sanmıştı ama sonrasında neyin içine çekildiğini anlaması uzun sürmedi. Elif, Kadıköy’den sonra Maltepe’ye taşınmış, buradaki eski bir apartmanın bodrum katında kalmaya başlamıştı. Çalıştığı bar, gün seks geçtikçe ona daha ağır geliyordu. Müşteriler, içkiler, sabahlara kadar süren sohbetler… Ve zamanla istemediği şeyleri yapmak zorunda kalışı.

“Benim seçeneğim yoktu,” diyordu bazen aynaya bakarken. Ama o aynada artık cimcif kendini göremiyordu. Gözlerinin içindeki ışık sönmüş, hayalleri sisin ardında kaybolmuştu. En çok da çocukken kurduğu o basit hayali özlüyordu: Sıcacık bir evde, camdan kar yağışını izlemek…

Bir gün sokakta yürürken, lise yıllarından arkadaşı Gülcan’ı gördü. Gülcan onu tanımadı önce. Elif’in üzerine sinen yorgunluk, makyajla bile gizlenemiyordu. Yine de selam verdi, utana sıkıla. Gülcan önce şaşırdı, sonra sarıldı Elif’e. “Sana yardım edebilirim,” dedi. Ama Elif artık yardımı kabul edecek bir halde değildi. Çünkü ona göre kimse gerçekten yardım etmiyordu. Her iyilik bir bedel getiriyordu ardında.

Yine de o gece düşündü. Acaba bu seferki yardım gerçek olabilir miydi?

Sabah olunca Gülcan’ın verdiği oral numarayı aradı. Kadın sığınma evine yerleştirildi. Terapi almaya başladı. Kolay olmadı. Bazen geri dönmeyi düşündü. Ama her seferinde, Maltepe escort sahilinde sabaha karşı denize doğru yaptığı yürüyüşler ona bir umut veriyordu. O deniz, kirli geçmişi yıkayacak kadar güçlüydü sanki.

Aylar geçti. Elif artık başka kadınlara deva olmaya çalışıyordu. Hayat kadını olarak başladığı yerde, artık hayat kurtaran bir kadın olmaya çalışıyordu. Maltepe hâlâ aynıydı. Ama Elif değişmişti.

Maltepe escort gri gökyüzü, o sabah diğer sabahlardan farklı değildi. Yelda, Rıhtım’a bakan götten bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. 24 yaşındaydı ama yaşadıkları onu çok daha yaşlı hissettiriyordu.

Yelda liseyi yarım bırakmak zorunda kalmıştı. Önce kafelerde garsonluk yaptı, sonra bir tekstil atölyesinde çalıştı ama hiçbir yerde uzun süre tutunamadı. Kira, elektrik, su, kardeşlerinin okul masrafları…

Bir arkadaşının aracılığıyla hayat kadınlığı yapmaya başladı. İlk zamanlar her şey bulanıktı; yüzüne taktığı makyaj, içine bastırdığı korkular… Geceleri Maltepe sokaklarında ya da müşterilerin gösterdiği apartman dairelerinde geçiyordu. Gündüzleri ise yorgunlukla ve sessizlikle doluydu. Kimseyle göz göze gelmiyor, kimseye hikâyesini anlatmıyordu.

Ama içten içe değişmek istiyordu. Her sabah minibüs durağından geçen öğrencileri milf gördüğünde içinde bir şey sızlıyordu. Okuyamadığı kitaplar, yaşayamadığı gençliği vardı içinde. En çok da kendisini gerçekten seven biriyle normal bir hayat kurmanın hayalini kuruyordu.

Bir gün, Maltepe Sahili’nde otururken sokak hayvanlarını besleyen bir kadınla tanıştı. Kadın ona gönüllü olarak çalıştığı bir kadın dayanışma merkezinden bahsetti. Başta çekinse de sonunda merkeze seks gitmeye karar verdi. Bir süre sonra kuaförlük öğrenmeye başladı. Giderek yüzü güldü, dik durmaya başladı.

Yelda, geçmişini sırtında taşımak yerine, geleceğine taş döşemeye başlamıştı. Maltepe escort soğuk kaldırımlarında yürümeye devam etse de artık içi daha sıcaktı.

Maltepe escort gri sokaklarında gece başka akardı. Deniz kıyısına yakın eski bir apartmanın bodrum katında yaşayan 22 yaşındaki Derya, hayatın sert yüzünü çok erken görmüştü. Kocaeli’nin kenar mahallelerinden seks İstanbul’a kaçarken hayalleriyle birlikte yorgunluğunu da getirmişti. Ancak bu şehir, kimseye kucak açmazdı. En azından onun gibilerine…

Ailesi, onu on yedisinde sözde akrabaya “emanet” ettiğinde, Derya’nın hayatı çoktan raydan çıkmıştı. Birkaç yıl içinde barınacak yeri, güveneceği kimsesi ve hayalleri kalmamıştı. Bir sabah Maltepe escort sahilinde otururken cebinde sadece beş lirası vardı. Aç, yorgun ve yönsüzdü. O sırada tanıştığı bir başka kadın, ona “geçici” bir iş sundu. “Bir süre dayanırsan ayağa kalkarsın,” demişti. Oysa Derya’nın girdiği yol, çıkışı olmayan bir karanlıktı.

Geceleri minibüs duraklarının çevresinde bekler, gelip geçen araçlara göz gezdirirdi. Müşterilerle konuşmak için kullandığı ses başka birine aitti; içine gömdüğü, gerçekte kim olduğunu unutturacak kadar oral yabancı bir role bürünmüştü. Gündüzleri ise birkaç saat uyuyup sonra yakınlardaki bir kuaförde çalışarak ayakta kalmaya çalışırdı. Hayat iki ayrı yüz taşırdı onun için: biri acı dolu, diğeri hayatta kalmak için oynadığı rol.

Bir gün, kuaförde saç kestirmeye gelen orta yaşlı bir kadın onunla ilgilendi. Derya’daki sessizliği fark etti. “Kendine neden bu kadar yükleniyorsun?” diye sordu. Derya eskort cevap vermedi ama o gün eve gittiğinde uzun süredir ilk defa ağladı. Çünkü birisi onunla insan gibi konuşmuştu. Yargılamadan. Küçümsemeden.

O kadının verdiği kartvizitte bir kadın dayanışma merkezi yazıyordu. Derya, haftalar sonra cesaretini topladı ve oraya gitti. İçeri adım attığında, ilk defa bir kapı arkasında huzur vardı. Psikolojik destek, geçici barınma ve yeniden meslek edinme fırsatı… Zamanla saç tasarımı kurslarına başladı. Bir yıl sonra kendi küçük salonunu açtı. “Derya Kuaför” tabelası artık Maltepe sokaklarında yeni bir anlam taşıyordu.