Zeynep 23 yaşındaydı. Çekmeköy escort arka sokaklarından birinde, nemli duvarları rutubet kokan küçük bir odada yaşıyordu. Hayat onun için hiçbir seks zaman kolay olmamıştı. Ama İstanbul’un bu semtinde, özellikle de gece çöktüğünde, zorluklar sanki daha da ağırlaşıyordu.
Aslen Adana’nın kenar mahallerinden gelmişti. Annesi küçük yaşta vefat etmiş, babası ise alkolik ve şiddet yanlısıydı. Evin içinde ne sevgi vardı ne de huzur. Liseli esc bitirmeden evden kaçtı. Sığınacak kimsesi yoktu. İstanbul’a, bir tanıdığının yardımıyla geldi. Ama o “yardım” kısa sürede bir tuzağa dönüştü. İş vaadiyle getirildiği şehirde, zorla çalıştırıldı. Yaşadığı travmalar onun ruhunda derin yaralar açtı.
Zeynep, bir süre sonra bu karanlık düzenin içinde kayboldu. Önce kendini inkâr etti, sonra kendine yabancılaştı. Gece olduğunda, Çekmeköy escort karanlık köşelerinde müşteri beklerken, gözleri hep uzaklara dalardı. İçinde yıllardır biriktirdiği sorular vardı: “Ben nerede hata yaptım? Bu hayatı mı hak ettim?” Ama cevaplar yoktu. Yalnızca sessizlik…
Bir gün, sabaha karşı eve dönerken, sokakta üşüyen bir sokak köpeğini gördü. Cebindeki son simidi ikiye böldü, yarısını götten ona verdi. Hayatında belki de ilk kez biri, ona karşılık beklemeden minnetle bakmıştı. İşte o an, Zeynep’in içinde bir şey kırıldı… ve yeniden bir şey yeşermeye başladı.
Ertesi hafta, Çekmeköy Kadın Dayanışma Merkezi’ni duydu. Cesaretini topladı ve içeri girdi. Oradaki görevliler onu yargılamadı. İlk kez biri ona sadece “Zeynep” olduğu için değer veriyordu. Psikolojik destek almaya başladı.
Aylar geçti. Zeynep yavaş yavaş hayata tutundu. Küçük bir kuaför salonunda işe başladı. Artık camı güneş gören bir odası vardı. Her sabah perdeyi aralayıp güneşe bakarken, içinden bir cümle geçiyordu:
Bir yanıt yazın