Ümraniye escort gecesi, sessizliğin bile yorulduğu bir vakitte başlardı.
Sokak lambalarının ışığı titrek yanar, ıslak kaldırım taşları ay ışığını yansıtırdı.
Elif, yıpranmış montunu biraz daha kapattı. Soğuk, sadece tenine değil, içine de işliyordu.
Kaldırım kenarında yürürken adımlarını saydı; her adım, geçmişinden bir parçayı geride bırakmak gibiydi.
Yirmi yaşındaydı ama omuzlarındaki yük, yaşını çoktan aşmıştı.
Ümraniye escort kenar mahallesinde, küçük bir bodrum katında büyümüştü.
Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi ise hastalıkla ve yoksullukla mücadele ederken yavaş yavaş tükenmişti.
Elif’in çocukluğu, annesinin ilaç kokan odasında geçmişti.
Okulu erken bırakmak zorunda kalmış, hayata “büyük” olmadan büyük davranmayı öğrenmişti.
Önce markette çalıştı, sonra temizlik işlerine gitti.
Ama hayat, her seferinde milf önüne duvarlar ördü.
Bir gün, cebinde sadece bir ekmek parası kalmışken tanıştığı bir kadın, ona “Kimi yollar karanlıktır ama bazen o karanlıkta nefes almak zorunda kalırsın,” demişti.
O cümle, Elif’in aklında yankılandı.
Ve o gece, o karanlık yola adım attı.
Artık geceler onun mesai saatleriydi.
Sokak lambaları, suskun tanıkları.
Kimi onu görmezden geldi, kimi acıdı, kimiyse dolgun memeli küçümseyerek baktı.
Ama o, bakışların arasına sığınmayı değil, onlara karşı ayakta kalmayı öğrendi.
Her sabah eve döndüğünde aynaya baktı.
Karşısında gördüğü kadını tanımıyordu.
Bir yanıt yazın