Etiket: çekmeköy escort

Pendik escort arka sokaklarında, kırık dökük bir apartmanın üçüncü katında yaşıyordu Sevda. 35 yaşında, gözlerinin kenarındaki çizgilerde milf zamanın sadece yaşla değil, yaşanmışlıkla da geçtiği belliydi. Sabahın erken saatlerinde uyanır, küçük mutfağında sessizce bir çay demlerdi. Hayat onun için hiçbir zaman kolay olmamıştı ama hiçbir zorluğun karşısında da yere kapaklanmamıştı.

Sevda, Sivas’ın bir köyünde doğmuştu. Çocukken bile fazla soru sorduğu için azar işiten, kitap okumaya çalışınca “başını belaya sokma” diyen bir ortamda büyümüştü. Ailesi onu 18 yaşında, İstanbul’da bir akrabalarıyla tanıştırıp evlendirmişti. Pendik’e gelişi böyle olmuştu.

İlk yıllar sessizdi. Kocası önce çalışmasına izin vermemişti. Sonra da şiddetin adı olan sessizlik başlamıştı. Dayak, hakaret, ihmal… Sevda’nın içindeki umut, her gece biraz daha azalıyordu. Ta ki bir gün, o umudu içinde tutup vip kızına sarıldığı bir gecede karar verene kadar: Gidecekti. Kimseden izin istemeden.

O sabah minik bir çantaya kızının bezlerini, kendi kimliğini ve 80 lira koydu. Elinden başka bir şey gelmiyordu. Ama Pendik sokaklarında yürürken, ilk kez içini bir özgürlük rüzgârı sardı.

Kadın destek merkezine ulaştı. Onun gibi nice kadınla tanıştı. Hepsi farklı hikâyelerdi ama kırıklık aynıydı. Birlikte ayağa kalkmayı öğrendiler. Sevda yeniden okumaya başladı, açık liseye yazıldı. Pendik escort bir tekstil atölyesinde iş buldu. Ellerine iplik değdikçe, yılların ağırlığı yavaşça çözülüyordu.

Şimdi, Pendik’in kenarındaki bir anaokulunda temizlik görevlisi. Ama kendini yalnızca o işle tanımlamıyor. Her sabah küçük bir deftere bir satır yazıyor: “Güçsüz değilsin, sadece yorgunsun.” Bu satırlar onu diri tutuyor.

Kızı Duru şimdi yedi yaşında. Sevda ona her gece kitap okuyor. Ve her sabah okula uğurlarken evde kulağına şu cümleyi fısıldıyor: “Senin yolun, benim korkularımla başlıyor ama senin cesaretinle devam edecek.”

Zeynep, 27 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde denize bakan taş duvarın üstünde otururken, elleri titremiyordu artık. Aylar öncesine kadar küçük bir rüzgar bile onu sarsardı; şimdi ise gözlerini ufukta sabitlemiş, içinden geçen düşünceleri susturabilen bir kadındı.

Hayatı boyunca çok az kişi ona gerçekten “Zeynep” dedi. Genelde “kız”, “abla” ya da “sen” diye çağırdılar. Kendi kimliğini bulmak, onun için hep uzakta bir hedef olmuştu. Mersin’in kenar mahallerinden birinde doğmuştu. Babası balıkçıydı, annesi ise sürekli hasta. Küçük yaşta kardeşlerine bakmak zorunda kaldı. Okulu erken bıraktı. 18 yaşına geldiğinde ise ailesi onu, tanımadığı bir adamla evlendirdi.

Evlendiği kişiyle İstanbul’a, Kartal’a taşındılar. Zeynep ilk başta bu değişimi bir umut olarak gördü. Ama yeni hayatı eskiyi aratmayacak kadar ağırdı. Eşi çalışmıyor, tüm yük onun sırtına biniyordu. Psikolojik şiddet, ekonomik çaresizlik, yalnızlık… Hepsi bir araya geldiğinde, Zeynep artık aynalara bile bakamaz hale geldi.

Bir sabah kararını verdi. Yastığının altında biriktirdiği parayla küçük bir çanta hazırladı. Kartal escort sokaklarında başıboş dolaştı saatlerce. Sahile indiğinde, martıların sesinde bir çağrı vardı sanki: “Vazgeçme.”

Kartal escort Kadın Dayanışma Derneği’ne gittiğinde gözleri yaşlıydı ama sesi ilk kez nettı: “Yardım istiyorum.” Orada kaldı, terapiye başladı, meslek kurslarına katıldı. Kuaförlük eğitimi aldı, bir güzellik salonunda işe girdi. İlk kazandığı parayla küçük bir radyo aldı. Sonra bir oda kiraladı. O odada kendi kitaplarını dizdiği bir raf vardı artık.

Esra, 29 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde sabah yürüyüşüne çıktığında, içindeki sessizliği denizin dalga sesiyle dengelemeyi öğrenmişti. Kartal, ona yalnızca bir semt değil, yeniden başlama cesareti olmuştu.

Doğup büyüdüğü yer, Şırnak’ın tozlu, yoksul sokaklarıydı. Çocukluğu sessizdi, belki de fazla sessiz. Ailesi geleneklere sıkı sıkıya bağlıydı. Kız çocuklarının büyüdüğünde nasıl bir hayat yaşayacağı önceden belliydi: ev, eş, çocuk. Esra’nın hayali farklıydı. Öğretmen olmak istiyordu. Kitaplarla kurduğu dünyadan kopmamak için gizli gizli defterlere hikâyeler yazardı.

Ancak 17 yaşında, hiçbir söz hakkı verilmeden evlendirildi. Kocasıyla İstanbul’a taşındı, götten seven esc ama umut ettiği gibi çıkmadı bu yolculuk. Yeni evinde yalnızdı, hem kalabalıklar içinde hem de dört duvar arasında. Eşi sevgisizdi, hatta zamanla şiddete meyleden biri oldu. Günden güne kendine yabancılaştı. Aynada gördüğü yüzü tanımamaya başladı.

Bir sabah, tüm cesaretini toplayarak evden kaçtı. Nereye gideceğini bilmeden indi metroya. Son durak Kartal escort. İlk defa geldiği bu yerde, martıların sesi bile kulağına huzurlu gelmişti. Sahilde bir banka oturup saatlerce ağladı. Sonra doğrulup internette kadın destek merkezlerini aramaya başladı.

Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi ona kucak açtı. Orada kaldı, terapi aldı, kendiyle yüzleşti. Sessiz geçen yılların acısını kelimelere döktü. Yazmaya sert yeniden başladı. Bilgisayarla tanıştı, kendi afişlerini tasarlamaya başladı. Bir ay sonra bir kafenin ilan panosu için çizim yapmaya başladı. Kazandığı ilk parayla, çocukluğunda hayalini kurduğu o renkli kalem setini aldı.

Meryem, 35 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde sabah güneşiyle birlikte yürümeyi alışkanlık edinmişti. Adımlarını her attığında, içindeki ağır geçmiş biraz daha hafifliyordu. Sahilin kenarındaki taşlara oturup denizi seyrettiği anlarda, geçmişinin tozlu sayfalarını düşünmekten alamıyordu kendini. Ama artık geçmiş ona yön veren bir yük değil, yalnızca bir hatırlatmaydı: “Buraya nasıl geldiğini unutma, ama artık arkana bakma.”

Meryem, Gaziantep’in kırsalında, yoksul bir evde büyümüştü. Daha 13 yaşındayken okulu bırakıp ev işlerine koşmuştu. 17’sinde kendisinden 20 yaş büyük biriyle evlendirildi. Aile “kız başına ne yapsın” demiş, onu evli eskort bir çözüm olarak sunmuştu. Gençliğini anlamadan yaşamaya başlamış, yaşamayı öğrenemeden tutsak olmuştu. Kocasıyla İstanbul’a taşındılar ama şehir ne nefes oldu ona, ne umut. Yıllarca görünmeyen, duyulmayan biri olarak yaşadı. Şiddetli tartışmalar, fiziksel yaralar, susturulan çığlıklar…

Bir sabah, dayak yediği gecenin sabahı, aynada yüzüne baktığında artık kendini tanıyamadığını fark etti. Ne gülümsüyordu, ne ağlıyordu. O an kararını verdi. Çantasına kimliğini, bir çift ayakkabı ve bir atkı koydu. Sessizce çıktı evden. Metroya bindi. Nerede ineceğini bile bilmeden… Kartal Durağı’nda indiği an, hayatı geri sarmaya başladı.

İlk geceyi sahilde geçirdi. Okyanus değil belki ama Marmara’nın dalgası da anlatacak çok şey taşıyordu. Sabah gözlerini açtığında Kartal escort Gönüllü Kadın Merkezi’ne gitti. Orada ilk kez biri ona “haklısın” dedi. Bu, yıllar sonra duyduğu en insani cümleydi.

Psikolojik destek aldı, meslek kurslarına katıldı. Özellikle aşçılık kursunda yetenekli olduğu ortaya çıktı. İki ay sonra bir lokantada çalışmaya başladı. Kendi parasını kazandığında, ucuz da olsa küçük bir oda kiraladı. Balkonuna sardunya dikti. Her sabah o çiçekle konuşur gibi oldu: “Sen de buraya tutundun, ben de.”

Meryem artık sadece hayatta kalmıyor, gerçekten yaşıyordu.

Nurcan 32 yaşındaydı. Her sabah Kartal escort sahil yolunda yürümek, onun için bir tür meditasyon olmuştu. Denizden gelen hafif tuz kokusuyla karışan rüzgâr saçlarını savururken, yürürken en çok kendine yaklaşıyordu. Bu sessiz saatler, geçmişin acı izlerini sarmanın en nazik yoluydu. Çünkü Kartal, onun hayatına yeniden başlayabildiği tek yerdi.

Aslen Adıyamanlı olan Nurcan, yedi kardeşli bir ailenin en büyük kızıydı. Küçük yaşlardan beri evin yükünü omuzlamış, hayallerinden önce oral kardeşlerine bakmak zorunda kalmıştı. Okula gitmek istediğini söylediğinde “Kadın dediğin evde durur,” denmişti. O da susmuştu. Ne zaman ki 19 yaşına geldi, ailesinin uygun gördüğü bir adamla evlendirildi. Hayatının en karanlık yılları işte o evde başladı.

İlk zamanlar kocasının sert mizacına alışmaya çalıştı. Ama geçen yıllar boyunca sevgi beklediği yerden sadece baskı, aşağılama ve zamanla şiddet gördü. Üstelik kimseden destek alamadı. Ne ailesi ne çevresi onun yaşadıklarını seks önemsemedi. Bu acı dolu sessizlik içinde yıllar geçti. Ta ki bir sabah, mutfakta yere çökmüş halde otururken içinden bir ses yükselene kadar: “Artık yeter.”

Hiçbir plan yapmadan evden çıktı. Yanında sadece kimliği, biraz parası ve korkuları vardı. Ama Kartal’a vardığında korkuların yerini yavaşça umut almaya başladı. Sahilde bir banka oturdu, saatlerce düşündü. Ertesi gün Kartal’daki bir kadın sığınma evine başvurdu. Orada ilk defa biri ona “haklısın” dedi. İşte o anda, yıllardır görmediği bir güveni hissetti.

Kadın dayanışma merkezi ona hem psikolojik hem de sosyal destek sağladı. Dikiş-nakış kursuna katıldı. Küçük bir atölyede işe başladı. Aylar sonra Kartal escort küçük ama kendine ait bir daire kiraladı. Kendi parasını kazanmak, kendi kararlarını vermek Nurcan için tarifsiz bir gururdu.

Mehtap 36 yaşındaydı. Pendik escort her sabah aynı saatlerde sahil yolundan yürüyerek işe giderdi. Sırtında eskimiş siyah sırt çantası, yüzünde ise yılların izleri vardı. Ama o çizgilerin arasında bir şey daha saklıydı: vazgeçmeyen bir irade. Sanki Pendik’in yükselen binaları, onun sessiz mücadelesine tanıklık ediyordu her gün.

Mehtap, Malatya’da dünyaya gelmişti. Üç çocuklu bir ailenin en büyük kızıydı. Küçük yaşlardan vip beri ev işleriyle ilgilenmiş, kardeşlerini büyütmüş, kendi çocukluğunu hiç yaşamamıştı. Okula gitmeyi çok istemişti ama babasının cevabı netti: “Kız çocuğunun okumasına gerek yok.” On sekizinde evlendirilmişti. Kocasıyla aralarında sevgi değil, sadece zorunluluk vardı.

Yıllar geçtikçe evde şiddet arttı, nefes alacak alan azaldı. Mehtap önce korktu, sustu, sineye çekti. Ama bir gün, daha fazla dayanamayacağını anladığında oğlunu da yanına alarak İstanbul’a kaçtı. Kimseye haber vermeden, cebindeki son parayla otobüse bindi. Yolu Pendik genç esc düşmüştü çünkü bir tanıdığı ona burada geçici bir iş bulabileceğini söylemişti.

İlk zamanlar çok zordu. Ucuz bir odada kaldı, gündelik temizlik işlerine gitti. Oğlu küçükken okula gönderememekten korkuyordu ama yerel desteklerle onu devlet okuluna yazdırdı. Ardından Pendik Belediyesi’nin kadın destek merkezine başvurdu. Orada kurslara katıldı, aşçılık sertifikası aldı. Bir pastanede çalışmaya başladı. Usta gibi hissetmiyordu kendini ama sabahları açtığı hamurla, akşamları oğlunun gülümsemesi arasında umut büyüyordu içinde.

Pendik escort artık onun yaralarını sardığı, yeniden kök saldığı yer olmuştu. Her gün işe giderken sahilde duruyor, kısa bir dua ediyordu. Ardından gözleri denize takılıyor, içinden fısıldıyordu:

Elvan 29 yaşındaydı. Pendik escort sabah pusuyla kaplı sahilinde, martı sesleri eşliğinde yürürken içindeki karmaşa da biraz olsun sakinleşiyordu. Gün doğarken sahil boyunca attığı her adım, hayata karşı attığı küçük ama seks dirençli adımlardı. Sabah yedi buçukta çalıştığı çiğ börekçide olması gerekiyordu. Tezgâhı siler, tabakları dizer, hamurla ilgilenirdi. Kafasını yormayan her şey, Elvan için bir nefes alma alanıydı.

Elvan, Şanlıurfa’nın kenar mahallelerinden birinde doğmuştu. Sekiz kardeşin ortancasıydı. Annesi suskundu, babası otoriter. Evlerinde kahkaha eksikti, korku eksiktiği tamamlıyordu. On yedi yaşında, henüz çocukken oral evlendirildi. Ne sevgi görmüştü ne saygı. Birkaç yıl içinde hem fiziksel hem duygusal şiddet onun içini çürütmeye başladı. Ama o zamanlar susmayı, göz göze gelmemeyi öğrenmişti. Hayatta kalmak için görünmez olmak gerektiğine inanmıştı.

Yirmi beş yaşına geldiğinde bir gece küçük oğlunu alıp kaçtı. Otobüsle İstanbul’a geldi, Pendik Otogarı’nda indiğinde ne yapacağını bilmiyordu. Birkaç gün belediyenin sağladığı kadın konukevinde kaldı. Sonra bir hayırseverin yardımıyla küçük bir oda kiraladı. Gündüzleri temizlik işlerine gitti, geceleri oğlunu sallarken içten içe ağladı. Ama yılmadı.

Pendik sahilindeki belediye kurslarında hijyen eğitimi aldı. Küçük bir pastanede bulaşıkçı genç olarak başladı, sonra sabahçı oldu. Sonunda bir çiğ börek dükkânında iş buldu. Çalışkandı, güven verdi, sevildi. Artık gülümsemeyi öğrenmişti.

Her sabah işten önce Pendik escort Marina’nın hemen yanındaki banka oturur, denizi izlerdi. Kendine hâlâ yabancı hissediyordu bazen ama o şehirde kendine bir kök salmıştı artık.

Ayşenur 35 yaşındaydı. Pendik escort dar sokaklarında sabahın erken saatlerinde yürüyordu. Elinde kahverengi bez çantası, yüzünde yorgun ama dirençli bir ifade vardı. Her sabah Pendik sahiline uğrar, birkaç dakika boyunca denizi izler, sonra çantasındaki temizlik malzemelerini kontrol ederek çalıştığı apartmana giderdi. Onun için bu sahil, kaçış değil dirençti.

Ayşenur, Sivas’ın küçük bir köyünde doğmuştu. Beş çocuklu bir ailenin en büyüğüydü. Babası erken yaşta vefat edince, ailenin yükü annesiyle birlikte evli esc onun omuzlarına bindi. Eğitim hayatı yarım kalmış, hayalleri ailesine destek olmak uğruna bir kenara itilmişti. Yirmili yaşlarının başında akrabalarının aracılığıyla biriyle evlendirilmişti. Evliliği kısa sürede şiddetle, korkuyla ve sessizlikle dolmuştu.

Otuzuna bastığında artık daha fazla dayanamamış, cesaretini toplayarak İstanbul’a kaçmıştı. Tanıdığı kimse yoktu, ama içinde bir umut vardı: yaşamak için bir şans. Pendik’e geldiğinde cebinde sadece iki yüz lira, yanında oral ise bir valiz vardı. İlk günler cami avlularında, otobüs duraklarında sabahladı. Sonra Pendik’te yaşlı bir kadının evinde bakıcılık işi buldu. O kadının sayesinde bir apartmanda temizlik işi aldı ve az da olsa para kazanmaya başladı.

Kendine kiralık küçük bir oda tuttu. Ranzalı, rutubetli ama güvenliydi. Belediyenin tanga kadın danışma merkezine başvurdu. Oradan aldığı destekle hem terapi gördü hem de temizlik işleri için sertifika aldı. Kendi kartvizitini bastırdı. Şimdi Pendik escort üç farklı binada temizlik yapıyor, hafta sonları ise yaşlı bir çiftin evine gidip onlara yardımcı oluyordu.