Üsküdar sahilinde güneş yavaşça battığında, denizin üzerinden esen rüzgar İstanbul’un kalbine hüzün taşırdı. Zeynep, bu hüzne çoktan alışmıştı. 22 yaşındaydı, eskort ama omuzlarındaki yük onu yıllarca yaşlandırmıştı. Kuleli’den sahile doğru yürürken topuklu ayakkabılarının sesi, kaldırım taşlarında yankılanıyordu. Her adımda geçmişinden bir parça daha dökülüyordu yere.
Zeynep’in hayatı, Anadolu Yakası’nın yoksul sokaklarında başladı. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi hastalıktan yavaş yavaş erimişti. Okuldan sonra götten çalıştığı tekstil atölyesi ay sonunu getirmeye yetmiyordu. Bir gün, “daha kolay para kazanma yolları” öneren biriyle tanıştı. Önce reddetti, sonra gözlerinin önünde sönen annesine, yıkılan evlerine baktı. Sonunda kabul etti.
İlk gecesi Salacak’ta bir otel odasında geçmişti. Aynaya bakmakta zorlandığı zamanlar olmuştu. Ama zamanla kendine yabancılaşmayı öğrendi. Çünkü ayakta kalmak için bazı şeyleri unutmak gerekiyordu. Her sabah güne başlarken bir parça daha sustu, bir parça daha sertleşti.
Gündüzleri sokaklarda kaybolur, sabah ezanında eve dönerdi. Zeynep’in evi Validebağ’a yakın, eski bir apartman dairesiydi. Perdeleri hep kapalıydı. Dış dünyaya karşı savunma hattı gibiydi o pencereler. Zeynep o deftere her gece bir cümle yazardı. “Bugün vazgeçmedim,” “Bugün ağlamadım,” ya da “Bugün beni bir çocuk selamladı.”
Bir gün, Üsküdar escort Meydanı’nda yürürken yanına küçük bir kız çocuğu geldi. Kirli, yırtık bir elbisesi vardı. “Abla, açım,” dedi. Zeynep cebindeki son simit parasını uzattı. Kız uzaklaşırken kendini ilk kez gerçekten yalnız hissetti. O anda karar verdi. Yaşadığı bu hayattan çıkmalıydı. Ama nasıl?
İki hafta boyunca çalışmadı. Gece vardiyalarını reddetti, müşterileri geri çevirdi. Evdeki buzluk boşaldı, elektrikler kesildi. Ama bir şey değişmeye milf başlamıştı: Kendine saygısı geri geliyordu.
Bir sabah, Çamlıca Camii’nin yakınında yürürken bir kadın derneğinin afişini gördü: “Kadınlar İçin Yeni Bir Başlangıç.” Cesaretini toplayıp içeri girdi. Danışmanlar onu dinledi, geçmişini yargılamadan ona kucak açtılar. Önce barınma yardımı, sonra psikolojik destek aldı.
Bir yanıt yazın