Elif, Maltepe escort sahilinde sabahın erken saatlerinde yürüyordu. Hava serindi, martılar çığlık çığlığa uçuşuyor, deniz kıyıya yorgun dalgalarını vuruyordu. Elif’in iç dünyası da bu sabah gibi griydi ama sakin… Artık kaçmıyordu. İlk kez bir yere gönüllü olarak geldiğini götten hissediyordu. Maltepe, onun için sadece yeni bir adres değil, yepyeni bir başlangıçtı.
31 yaşındaydı Elif. Hayatını uzun süre başkalarının kararlarıyla yaşamış, kendi sesini bastırmayı öğrenmişti. Ailesiyle bağları kopalı yıllar olmuştu. Genç yaşta İstanbul’un çetin sokaklarında, güvencesiz işlerde sikiş tutunmaya çalışmıştı. Kadın olmanın zorluğunu her adımda hissetmiş, çoğu zaman yalnız bırakılmıştı. Ama içinde hep küçük bir umut kıvılcımı yanıp sönüyordu. O kıvılcım, onu bu kez Maltepe escort getirmişti.
İstanbul’un merkezine yakın ama kargaşasından uzak bu semt, Elif’e iyi gelmişti. Küçük bir oda kiralamış, önce sahil boyunca yürüyerek, sonra da sokaklarını tanıyarak buraya alışmaya başlamıştı. Bir gün, mahalledeki bir kadının yönlendirmesiyle Maltepe Kadın Dayanışma Derneği’ne gitti. Kapıdan içeri girdiğinde, yüzüne karşılıksız bir gülümsemeyle bakıldığını fark etti. Bu, uzun zamandır yaşamadığı bir duyguydu.
Dernekte, dikiş kurslarına katıldı. Kumaşların arasında elleriyle bir şeyler üretmek, onun vip içindeki sessiz gücü dışarı çıkardı. El işi çantalar, küçük yastıklar, hatta çocuklar için oyuncaklar dikmeye başladı. Önce derneğin küçük sergilerinde, sonra Maltepe sahilinde açılan pazarda ürünlerini satmaya başladı. Her sattığı üründe, bir parça daha özgürleştiğini hissediyordu.
Elif artık sabahları kendine ait bir dünyaya uyanıyordu. Gün batımına yakın, sahildeki banklardan birine oturur ve kendi kendine şöyle derdi:
“Ben geçmişimde kaybolmadım, şimdi kendi yolumu çiziyorum.”
Maltepe escort onun için sadece bir ilçe değil; kendine değer vermeyi öğrendiği, üretmenin iyileştirici gücünü keşfettiği ve hayata yeniden tutunduğu bir liman olmuştu. Elif artık yalnız değildi. Çünkü kendine yoldaş olmuştu.
Bir yanıt yazın