Maltepe Seks Seven Escort Derya

Derya, sabahın ilk ışıklarıyla Maltepe sahiline indi. Elinde karton bir kahve bardağı, gözleri denizin ufkuna kilitlenmişti. Hafif serinlik tenine çarparken, içindeki sıcaklık sadece kahveden değil; hayatta kalmayı başarmaktan geliyordu. Uzun yıllar boyunca nereye ait olduğunu bilememişti. Şimdi ilk kez, “Belki de burası,” diyordu içinden. “Belki de Maltepe.”

Derya 28 yaşındaydı. Hayatın erken vurduğu kadınlardan biriydi. Ailesiyle yaşadığı vip sorunlar, genç yaşta kendi ayakları üzerinde durma mecburiyeti, kırık dökük ilişkiler… Hayatını hep birilerinin gölgesinde sürdürmek zorunda kalmıştı. Hep “dayanıklı” olduğu söylendi ama kimse o dayanıklılığın altında ne kadar yorgun olduğunu sormadı.

Denize yakın, küçük ve sessiz bir yerdi burası. İlk başlarda geceleri sessizlikten ürktü. Ama sonra o sessizliğin içinden kendi sesini duymaya başladı. İlk kez kimseden izin almadan yaşamaya başlamıştı. Bu bile başlı başına bir devrimdi onun için.

Bir gün, sahilde yürürken Maltepe escort Belediyesi’nin Kadın Destek Merkezinin ilanını gördü. Merak edip uğradı. İçeri girdiğinde, sıradan bir belediye binası gibi hissettirmişti ama içeride karşılaştığı sıcaklık ve anlayış, yıllardır görmediği bir şeyi hatırlattı: güven. Orada psikolojik destek alan kadınlarla tanıştı, sonra da gönüllü bir atölyeye katıldı. Takı yapımı, deri işçiliği ve seramik gibi alanlarda kendini denedi. Hiç bilmediği yönlerini keşfetti.

Kısa sürede yaptığı el işi bileklikler ilgi görmeye başladı. Sahilde kurulan pazarda bir masa kiralayıp satmaya başladı. İnsanların ürünlerine hayranlıkla seks bakması, Derya’nın hem emeğine hem de kendine olan güvenini tazeledi. Artık sadece geçmişin yorgunluğuyla değil, geleceğin planlarıyla da yaşıyordu.

Her gün sahil yürüyüşünü bir ritüel haline getirdi.
“Ben değiştim,” diyordu içinden.
“Kimsenin şekillendirmediği bir hayatın içindeyim artık. Bu kez Derya’yı Derya olarak yaşayacağım.”

Maltepe onun için sadece bir ilçe değil; hayatta kalmanın ötesine geçip gerçekten yaşamaya başladığı yerdi. Derya için artık hayat, korkudan değil; cesaretten yazılıyordu.

Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir