Nisan yağmuru Kadıköy escort sokaklarını ıslatırken, Derya, rıhtım boyunca ağır adımlarla yürüyordu. Henüz 23 yaşındaydı ama bakışları çok daha yaşlıydı. Moda’dan Kadife Sokağa doğru yürürken topuklu seks ayakkabıları kaldırım taşlarında yankılanıyor, ama bu sesi duyan kimse ona dönüp bakmıyordu. Zaten Derya da görünmez olmayı çoktan öğrenmişti.
Derya’nın İstanbul’a gelişi bir kaçıştı aslında. Küçük bir Ege kasabasında, ailesinin götten baskıları ve fakirliğin boğucu havası arasında soluksuz kalmıştı. “Büyük şehirde özgürlük vardır,” diyordu kendine. Ama İstanbul, özellikle de geceleri, özgürlükten çok hayatta kalma savaşıydı onun için.
Kadıköy escort, onun evi olmuştu. Ama bir yuvadan çok bir sığınak gibiydi. Gündüzleri kafelerde garson arayan ilanlara bakar, CV bırakır, ama çoğu zaman arayan olmazdı. Geceleri ise farklı bir kimliğe bürünürdü. Hayat kadını olarak, karanlık sokaklarda yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgide yürürdü.
Bir gün, Rasimpaşa Mahallesi’nde eski bir binanın zemin katında boş bir dükkan dikkatini çekti. Camı çatlamış, toz içinde bir yerdi. Ama Derya’nın hayali büyüktü. “Küçük bir ikinci el kitapçı açsam,” diye geçirdi içinden. Çocukken en büyük sığınağı kitaplardı çünkü.
Gündüzleri bir kırtasiyede temizlik yaparak biraz para biriktirmeye başladı. Geceleri yine sokaklara çıkıyor ama artık her gecenin sabahında hayalini sikiş biraz daha yakına taşıyordu. Boş zamanlarında sahafları geziyor, sokak kitapçılarından eski romanlar topluyordu.
Aylar sonra, ilk rafı çaktı. Sonra camı temizledi, ikinci el masa buldu. Nihayet tabelayı astı: “İkinci Şans Kitapçısı”. İçeri girenlere kahve ikram ediyor, isterlerse kitap da ödünç veriyordu. Sadece kitap değil, hikâye de veriyordu aslında. Çünkü Derya, her satırda kendini bulmuştu.
Zorluklar bitmedi elbette. Ama artık geceleri yolda değil, raflar arasında geçiriyordu. Ve sabahları, Kadıköy sokaklarına artık bir umutla bakıyordu. Hayat zor olabilir, ama herkesin bir ikinci şansı vardı — Derya’nınki kitaplarla geldi.
Bir yanıt yazın