Kadıköy escort arka sokaklarında gece, sessizce ama ağır bir hüzünle akıyordu. Sokağın köşesinde, kırık bir lambanın altında duran genç kadın, Nisan’dı. Henüz 23 yaşındaydı. Küçük yaşta annesini kaybetmiş, babası tarafından terk edilmişti. Çocuk Esirgeme Kurumu’nda büyümüş, İstanbul’a kendi başına gelmişti. Başlarda temizlik, kasiyerlik gibi işlerde tutunmaya çalıştı.
Kira, faturalar, yemek derken aldığı üç kuruş yetmiyor, borçları büyüyordu. Sığınacak kimsesi kalmadığında ve ev sahibi kapıya dayandığında, bir gece sahilde karşılaştığı bir kadınla sohbet etti. O kadın ona “Geçici bir çözüm” önerdi. Başta reddetti. Ama açlık, soğuk ve çaresizlik onu yavaşça teslim aldı. “Bir kere, sadece bir kere” dedi kendi kendine. Ama o bir kere, peşinden başka geceleri getirdi.
Kadıköy geceleri kalabalıktı ama Nisan için yalnızdı. Moda Sahili’nde oturup yıldızlara baktığında bazen hâlâ içindeki çocuğun fısıltısını duyardı. “Buradan kurtulabilirim.” Ama nereye gidecekti? Kimse onun hikâyesini duymak istemiyordu.
Bir gün, Haydarpaşa Garı’nın önünde karşılaştığı yaşlı bir kadın, ona sıcak bir çorba ikram etti. Kadının adı Feride’ydi. Yıllarını sosyal hizmete adamış bir emekliydi. Nisan’ın gözlerindeki kırgınlığı fark etti. Israrla konuşmaya çalıştı. Nisan, ilk başta uzak dursa da zamanla güvenmeye başladı. Feride, onu bir kadın dayanışma evine yönlendirdi. Nisan terapi almaya, kendi bedenine ve ruhuna yeniden sahip çıkmaya başladı.
Aylar sonra Nisan, Kadıköy escort küçük bir ikinci el kitapçıda işe başladı. Gündüzleri kitaplarla haşır neşir olurken geceleri artık yalnızca hayalleriyle baş başaydı. Geçmişi silinmemişti ama ona yön verebilecek bir geleceğe dönüşmeye başlamıştı.
Nisan hâlâ aynı sokaklarda yürüyordu. Ama artık başı dikti.
Bir yanıt yazın