Sena, 24 yaşındaydı. Kadıköy escort arka sokaklarında tanınan ama pek kimsenin adını bilmediği kadınlardan biriydi. Moda Caddesi’nde, gece lambalarının soluk sarısında, kimsesizliğin rüzgârı gibi sessizce yürürdü. Aslen Karslıydı. Annesi küçükken vefat etmiş, babası ise alkol götten yüzünden eve döndüğünde ya dayak ya da küfür getirmişti. 17 yaşında İstanbul’a kaçarken yanında yalnızca bir sırt çantası ve büyük bir hayal vardı: “Yeni bir hayat.”
İlk zamanlar garsonluk yaptı, sonra bir tekstil atölyesinde çalıştı. Ama İstanbul’da ayakta kalmak, özellikle genç ve yalnız bir kadın için kolay değildi. Barınma, yemek, kıyafet derken maaşı yetmiyordu. Bir gün tanıştığı başka bir genç kadın ona “başka bir yol” sundu. İlk başta reddetti. Ama kirasını ödeyemeyip sokakta kaldığı bir gece, mecburiyeti kabul etti.
Sena için geceler bir döngüye dönüştü. Kadıköy escort kalabalığında görünmezdi ama göz önündeydi. Moda’da bir banka, onun bazen evi, bazen oral dinlenme yeri olmuştu. Kendini bir sayfada unutulmuş, silik bir karakter gibi hissediyordu. Ne zaman biri ona ismiyle seslense, ürperirdi. Çünkü artık kimse ona adıyla hitap etmiyordu.
Bir sabah, Rasimpaşa’da sokakta yığılmış halde bulundu. Soğuktan ve yorgunluktan bayılmıştı. Gözlerini bir yardım kuruluşunun geçici barınma merkezinde açtı. Orada çalışan genç psikolog Elif, Sena’nın hikâyesini sabırla dinledi. Aylar süren görüşmeler, rehabilitasyon ve destekle Sena yavaş yavaş ayağa kalktı.
Şimdi Kadıköy escort küçük bir kafede çalışıyor. Adı hâlâ geçmişin gölgesinde yankılanıyor, ama artık başı dik yürüyor sokaklarda. Geceleri Moda sahilinde yürüyüş yapıyor, elinde bir termos çay ve gözlerinde umutla. Zor zamanları anlatmak kolay değil, ama yaşamak daha da zordu.
Bir yanıt yazın