Melisa, Kadıköy escort sokaklarında geceleri sessizce dolaşan yüzlerden sadece biriydi. 22 yaşındaydı ama omuzlarında taşıdığı yük, yaşını çoktan aşmıştı. Anadolu’nun kıyısında bir köyde doğmuş, yoksulluğun cimcif içine gözlerini açmıştı. Lise yıllarında yaşadığı aile içi şiddet, onun “ev” dediği yerden kaçmasına neden olmuştu. İstanbul’a sığındığında cebinde sadece birkaç lira ve umut vardı.
İlk zamanlar temizlik işlerinde çalıştı, sonra bir kafede bulaşık yıkadı. Ancak ne kirasını karşılayabiliyor ne de karnını doyurabiliyordu. Günler geçtikçe çaresizlik büyüdü. Sokakta tanıştığı birkaç kadın ona “kolay para” kazanmanın yolunu gösterdi. Başta korktu, tiksindi, kaçmak istedi… ama açlık her şeyden daha gerçekti.
Kadıköy escort özellikle geceleri Bahariye, Moda civarında dolanırdı. İnsanlar onu fark etmeden yanından geçip giderdi. Kimi zaman korkutucu anlar yaşadı, kimi zaman da vicdanlı bir yabancının sessizce bıraktığı bir yardım eliyle karşılaştı. Ama çoğu gece, hayatta kalmak için istemediği şeyleri yapmak zorunda kaldı.
Gündüzleri Moda sahilinde oturur, denizi izlerdi. İçinde hep bir hayal vardı: “Bir gün kendi hayatım olur.” Küçük bir oda, temiz bir iş, belki bir kedi… Çok değildi istediği ama ona çok uzak görünüyordu.
Bir gün Kadıköy Belediyesi önünde broşür dağıtan gençlerle tanıştı. Kadınlar için destek programlarından bahsediyorlardı. Önce inanmadı, sonra bir seks cesaretle adım attı. Psikolojik destek aldı, barınma yardımına başvurdu, bir atölyede çalışmaya başladı. Kolay olmadı. Geri dönmek istediği anlar oldu. Ama devam etti.
Şimdi Moda’da küçük bir kafede garsonluk yapıyor. Kirasını ödüyor, bir kitap alacak kadar parası kalıyor cebinde. Bir de kedisi var: Umut.
Kadıköy onun için hâlâ zorluklarla dolu bir yer ama artık pes etmiyor. Melisa’nın hikâyesi, karanlıkta bile umut ışığının yanabileceğinin sessiz bir kanıtı.
Bir yanıt yazın