Adım Gizem. 23 yaşındayım. İstanbul’da bir devlet üniversitesinde sosyoloji okuyorum. Bu şehirde yaşamak, dışarıdan göründüğü kadar kolay değil. Hele de tek başına, ailesinden destek almadan ayakta durmaya çalışan bir kadınsan. Benim hikâyem, birçoklarına utanç gibi görünebilir. Ama inanın, bu benim için sadece bir yaşam mücadelesi.
İlk yılımda, öğrenci yurdunda kalıyordum. Ümraniye escort öğünler yetersizdi, sıcak su sınırlıydı, sabaha kadar sınava çalıştıktan sonra buz gibi bir duşla ayılmak sıradan bir şeydi. Babam emekli, annem ev hanımı. “Okuyacaksan oku, ama bizden maddi bir şey bekleme,” dediler. Haklıydılar aslında; onların da verecek pek bir şeyi kalmamıştı.
Sert Severim
İkinci yıl, yurt çıkmadı. Mecburen eve çıktım. Kira, faturalar, okul masrafları, yol parası derken bir baktım cebimde hiçbir şey kalmamış. Garsonluk yaptım, anket dağıttım, özel ders verdim. Ama yetmedi. Ne yapsam geçinemiyordum.
Sonra… sonra sosyal medyada tanıştığım biriyle başladı her şey. Önce biriyle yemeğe çıktım, sadece sohbet ettik. Sonra başkalarıyla… Zamanla, eskortluk dediğiniz şeyin içine çekildim. Başta korkuyordum. Kendimden utanıyordum. Ama sonra hayatın bana seçenek bırakmadığını fark ettim. Escort bu benim tercihim değil, koşulların beni ittiği bir çıkış yolu oldu.
Geceleri takma bir adla başka bir ben oluyorum. Gündüzleri ise üniversitede, derslere giren, kitap okuyan, hayalleri olan genç bir kadınım. Bazen sabaha kadar çalışıp, sonra sabahın sekizinde sınavıma giriyorum. Ayakta kalmaya çalışıyorum. Ay sonunu getirmek için değil, bir gelecek kurmak için mücadele ediyorum.
Ama toplum buna hazır değil. İnsanlar anlamıyor. “Eskort” kelimesini duyduklarında her şeyi unutarak yargılıyorlar. Hikâyeyi değil, sadece etiketi görüyorlar. Ne çaresizliğimi, ne umutsuzluğumu, ne de arkamda kimsenin olmadığını merak ediyorlar.
Bazen aynaya baktığımda kendimi tanıyamıyorum. “Bu sensin” diyorum, “ama aynı zamanda sen değilsin.” İçimde çok parçalı bir dünya var. Bir yanım gururlu, güçlü; diğer yanım kırık, yorgun. Ama her sabah yeniden ayağa kalkıyorum. Çünkü başka çarem yok.
Bu hayat bana çok şey öğretti. Ümraniye escort insanları yargılamamayı, görünene aldanmamayı, herkesin bir savaş verdiğini anlamayı… Kimi zaman gözyaşlarımla boğuldum, kimi zaman nefes alamadım ama yılmadım. Belki bir gün her şey değişecek. Belki diplomamı aldığımda bu hayatı tamamen ardımda bırakacağım. Koca göt ama şunu biliyorum: Ayakta kalmak bazen sadece güçlü olmakla değil, hayatta kalmak için verilen en zor kararlarla mümkün.
Ben Gizem. Yargılanmayı değil, anlaşılmayı bekliyorum. Hayatın adaletsizliğine karşı verdiğim mücadeleyi sessizce sürdürüyorum. Ve inanıyorum, bir gün sadece ismimle anılacağım; geçmişimle değil.
Bir yanıt yazın