Elif, 27 yaşındaydı ve Maltepe escort yüksek katlı apartmanlarının arasında sıkışmış, küçük bir dairede tek başına yaşıyordu. Üniversiteden mezun olduğunda hayalleri büyüktü; reklamcılık okuyup yaratıcı kampanyalar üretmek, ajanslarda parmakla gösterilen bir isim olmak istiyordu. Ancak gerçek hayatın, diploma duvarına asıldığında değil, kira zamanı geldiğinde başladığını çok geçmeden fark etti.
Pandemi sonrası iş bulmak neredeyse imkânsız hale gelmişti. Gittiği mülakatlarda ya “deneyimin yok” denilerek geri çevriliyor, ya da düşük maaşlı pozisyonlar oral öneriliyordu. Bir süre freelance işler aldı; grafik tasarım, metin yazarlığı… Ama düzensiz ödeme ve güvensiz işverenlerle çalışmak, daha fazla yıpranmasına neden oldu.
Maltepe sahiline yürüyüşe çıkmak Elif’in gün içinde en çok beklediği şey olmuştu. Denize karşı oturup düşünmek, dalgaların sesiyle baş başa kalmak, kafasını boşaltmanın tek yoluydu. Bir akşam, çantasındaki seksi ajandasını çıkarıp içini döktü: “Bugün de bir iş bulamadım. Ama hâlâ buradayım. Hâlâ pes etmedim.”
Elif’in en büyük gücü buydu: Pes etmemek. Maddi sıkıntılar can yaksa da, kirayı zor ödese de, bu kentin ona yüklediği zorluklara rağmen ayakta kalmayı başarıyordu. Komşusu Meryem teyzenin önerisiyle hafta sonları bir pastanede çalışmaya başladı.
Pastanedeki müşterilerle sohbet etmek, bir çocuğun pastasını süslemek, bir çiftin kahve siparişine büyük meme not eklemek… Küçük şeylerdi ama Elif’e “ben buradayım” dedirten şeylerdi. Hayatını kurtaran bir meslek değildi belki ama ruhunu diri tutuyordu.
Geceleri bilgisayarının başına oturup yeniden portfolyo hazırlıyordu. Bir gün o ajanslardan birinin dikkatini çekeceğine inanıyordu. Umudunu kaybetmemek, bazen koca bir şehirde yalnız yaşarken bile kendine sarılmak gibiydi.
Maltepe escort sokaklarında yürüyen o genç kadının kim olduğunu kimse bilmezdi.
Bir yanıt yazın