Bahar, 32 yaşında, Maltepe escort ara sokaklarında eski ama sıcak bir apartmanda yalnız yaşıyordu. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir hayatı var gibi görünse de, aslında her sabah yatağından kalkıp güne başlaması bile bir oral mücadeleydi. Hayat ona kolay davranmamıştı. Annesini genç yaşta kaybetmiş, üniversiteyi çalışarak bitirmiş, pandemiden sonra işsiz kalmıştı. Ama hâlâ ayaktaydı.
Bir zamanlar bir yayınevinde editörlük yapmıştı. Kitaplara olan sevgisi, kelimelerle kurduğu bağ onun en güçlü yanlarından biriydi. Ama yayınevi kapanınca işsiz kaldı. Ne kadar başvuru yaptıysa da olumlu bir dönüş alamadı. Kimse “deneyimli ama pahalı” birini istemiyordu. Yerine genç ve düşük maaşla çalışacak biri tercih ediliyordu.
Geçimini sağlamak için her işe razı oldu. Bir gün Maltepe sahilinde yürüyüş yaparken belediyenin ilan panosunda yaşlılar için evde kitap okuma gönüllülüğüyle ilgili bir afiş gördü. Ücretli değildi ama içini bir nevi ısıttı. Kendini faydalı hissettiği o birkaç saat, onun hayata yeniden bağlanmasını sağladı. Bu işi düzenli hale getirdi, yaşlılar ona kitap yerine kendi hayat hikâyelerini anlatmaya başladı. Bahar bu hikâyeleri not aldı. Kendi sesini bulmaya başlamıştı.
Akşamları küçük mutfağında çayını demleyip bilgisayarının başına geçtiğinde artık boş bir ekrana milf bakmıyordu. Yaşlılardan dinlediği hayatları kurguya dönüştürmeye başlamıştı. İlk hikâyesini bir blogda yayınladı, sonra ikinciyi… Derken bir gün, hiç tanımadığı biri yorum bıraktı: “Bu hikâye beni ağlattı. Devamını dört gözle bekliyorum.”
O yorum Bahar için bir dönüm noktasıydı. Maddi olarak hâlâ zorluktaydı ama artık umutluydu. Yazmak, ona sadece geçici bir kaçış değil, yeni bir yol olmuştu.
Maltepe escort sokaklarında yürürken artık kendini gizlemiyor, başı dik yürüyor, hayalinin sadece bir hayal olmadığını biliyordu. Çünkü o artık hayalini yaşamak için mücadele ediyordu. Bahar, yalnızdı ama güçsüz değildi. Ve bu şehirde, kendi hikâyesini yazmaya devam ediyordu.
Bir yanıt yazın