Blog

Ben Merve. 20 yaşındayım. İstanbul’un Çekmeköy ilçesinde, bir bodrum katında yaşıyorum. Hayat bana hiçbir zaman kolay davranmadı ama ben de hiçbir zaman vazgeçmedim. Çünkü bir yerlerde, bana daha iyi bir yaşamın mümkün olduğuna hâlâ inanan bir parçam var.

Anadolu’dan geldim. Ailem köyde yaşıyor. Babam hastalandıktan sonra evin geçimi anneme kaldı. “Kızım, üniversiteyi kazanırsan seni göndeririz ama fazla destek bekleme,” dediler. Ben de çantamı sırtlayıp İstanbul’a geldim. Şimdi bir devlet üniversitesinde ikinci sınıftayım.

Çekmeköy’de kiraladığım ev küçük, nemli ve karanlık. Ama benim sığınağım. Genç çıtır sessizliğim, ağladığım geceler, umutsuzlukla dolu anlarım bu duvarların içinde saklı. Ay sonunu getirmek her zaman zor. Kira, yol, yemek… Her biri başka bir yük.

İlk başta iş aradım. Temizlik yaptım, kafede çalıştım, sabahlara kadar paket hazırladım. Çekmeköy escort ama olmuyordu. Gücüm, zamanım, umudum tükeniyordu. Ve bir gün… mecbur kaldım. Bir yabancının teklifini kabul ettim. Önce sadece konuşmak içindi. Sonra yavaş yavaş başka şeyler geldi.

Mini Etekli Kız

Eskortluk… İnsanların yalnızca yargılayarak telaffuz ettiği bir kelime. Oysa benim için yalnızca bir kelime değil; her ay kiramı, okul harcımı, karnımı doyurabildiğim tek yol. Kimseye zararım yok. Ama bu hayat, bana her gün kendimi sorgulatıyor.

Geceleri başka biriyim. Maskeler takıyorum. Sabah olunca yıkanıyor her şey. Çekmeköy escort aynaya bakıyorum: karşımda 20 yaşında, uykusuz, gözleri kırmızı bir kız… Merve. Bu hayatı istemedim. Bu hayat beni seçmedi. Ben bu hayatta kalmak için onu seçmek zorunda kaldım.

Çekmeköy sokaklarında yürürken, insanların yüzlerine bakıyorum. Kimsenin gerçeği bilmiyor oluşu bazen beni rahatlatıyor, bazen boğuyor. Beni tanımadan yargılayacak çok insan var. Ama anlamaya çalışacak çok az kişi…

Her gece içimden “Bir gün bitecek” diyorum. Okulu bitirip kendi ayaklarım üzerinde duracağım. Belki öğretmen olacağım. Belki başka bir şehirde, geçmişimi geride bırakacağım. Ama bu yaşadıklarımı, bana kattığı gücü ve sessiz çığlıklarımı unutmayacağım.

Ben Merve. 20 yaşındayım. Çekmeköy’de hayatta kalmaya çalışan, yalnız ama dirençli bir kadınım. Yargılanmak istemiyorum. Sadece yaşamak istiyorum. Onurlu, kendi emeğimle, kendi yolumla… Bir gün gerçekten özgürce.

Ben Zeynep. 21 yaşındayım. İstanbul’un Çekmeköy ilçesinde, tek başıma tuttuğum küçük bir evde yaşıyorum. Dışarıdan bakanlar için sıradan bir üniversite öğrencisiyim. Ama geceleri kim olduğumu, sabahları nasıl bir yükle uyandığımı kimse bilmiyor.

Marmara Üniversitesi’nde sosyoloji okuyorum. Bu şehirde okuyup geçinmek başlı başına bir mücadele. Hele ki ailenden maddi destek alamıyorsan. Ailem Amasya’da, küçük bir kasabada yaşıyor. Babam işsiz, annem evde hasta. “Kızım biz sana dua ederiz, ama para gönderemeyiz,” dediklerinde, onların da gücünün sınırını anlamıştım.

İlk başta Çekmeköy escort üç kızla ev paylaştım. Sonra herkes kendi yoluna gitti. Ben burada kaldım, çünkü başka gidecek yerim yoktu. Kira, fatura, okul harçları, kitaplar, yol parası… Bunların hepsi her ay sırtıma yığıldı. Önce kafelerde çalıştım, sonra gece vardiyasında markette. Ama ne kadar uğraşırsam uğraşayım, yetmedi.

Sonunda, çaresizliğin ne demek olduğunu öğrendim.

Bir gece, sosyal medya üzerinden biriyle tanıştım. Sohbet, yemek, kahve derken bana para teklif etti. Başta öfkelendim, sonra düşündüm: O parayla bir aylık kiramı ödeyebilirdim. Kabul ettim. Sonra bir başkası, bir başkası daha…

Milf Seven

Şimdi, geceleri başka biri oluyorum. Takma bir ad, sahte gülümsemeler, maskelenmiş bir benlik. Ama sabah olunca, göz altlarımı kapatıp çantamı alıyorum ve yeniden üniversiteye gidiyorum. Sınıfta kimse bilmiyor. Kimse sormuyor. Zaten kimse bilmesin istiyorum.

Çekmeköy’ün sokaklarında yürürken bazen kendimi dışarıdan izliyorum. Çekmeköy escort üzerimde mont, kulağımda müzik… Ama içimde derin bir sessizlik var. Bir yanda okul hayalleri, bir yanda bu ağır yük. İnsanlar kolay yargılıyor. “Tercih meselesi,” diyorlar. Ama bu bir tercih değil. Bu bir zorunluluk.

Ben kötü bir insan değilim. Ahlaksız da değilim. Sadece hayatta kalmaya çalışan bir gencim. Dolgun göğüslü Sadece okuyup bir gün kendi hayatımı kurmak isteyen bir kadınım. Bunu yaparken sisteme, düzene, insanlara en az zarar vererek ilerlemeye çalışıyorum. Ama bazen, kendime verdiğim zararı unutuyorum.

Yalnızım. Çok yalnızım. Ama güçlü olmak zorundayım. Çünkü pes edersem, her şey yıkılır. Kendimi sıfırdan inşa ettiğim bu hayatta, bana destek olacak kimse yok. O yüzden her sabah yeniden ayağa kalkıyorum. Her sabah Zeynep oluyorum.

Bir gün mezun olacağım. Belki buradan taşınacağım. Belki kimse geçmişimi bilmeyecek. Ama ben, kendimi unutmayacağım. Bu savaşı verdiğimi, dimdik durduğumu, geceleri ağlasam bile sabahları gülümseyebildiğimi unutmayacağım.

Ben Zeynep. 21 yaşındayım. Çekmeköy’de, hayatta kalmak için her gün yeniden savaşan, sessizce çırpınan bir kadınım. Yargılanmak değil, anlaşılmak istiyorum.